Pozita e grave dhe dhuna ndaj tyre është përkeqësuar. Situata është veçanërisht e vështirë dhe e theksuar tani, në një kohë pandemike kur nevoja për masa epidemiologjike është rritur, dhe ajo që preku më shumë gratë ishte vetëizolimi. Sipas një raporti të fundit, 97% e grave të reja janë abuzuar seksualisht, dhe kjo flet për natyrën sistematike të mizogjinisë dhe dhunës ndaj tyre. Sarah Everard, gruaja që u vra nga një oficer policie metropolitane - i cili i përket kategorisë së personave që grate u kërkojnë ndihmë kur janë në rrezik - është shembulli i një situate të tmerrshme. Gratë dhe vajzat si pasojë, tani ngurojnë të kërkojnë ndihmë nga këto autoritete. Ka shumë shembuj të tjerë si Blessings Olusegun, Nicole Smallman dhe Bibaa Henry, historitë e të cilave nuk kanë qenë në titujt kryesorë të lajmeve.
Ajo që na tregon e gjithë kjo është se duhet të kërkojmë mënyra për të parandaluar dhunën ndaj grave, të gjejmë mekanizma të tjerë për t’i mbështetur dhe ndihmuar, veçanërisht tani kur të gjithë luftojmë së bashku për mbijetesë, dhe gratë dhe vajzat kanë frikë edhe nga personat më të afërt. Si punonjës socialë, ne duhet të punojmë më mirë, më shumë, jo vetëm për të rritur fuqinë punëtore me një shumicë të stafit femëror, por edhe për të mbrojtur të drejtat e grave dhe vajzave që ne mbështesim. Ato të gjitha i nënshtrohen seksizmit të institucionalizuar.